Öykü, ilk ve eski adıyla hikâye Türk edebiyatında, evrensel örneklerine nazaran öncü bir tür oldu. Nedeni çok açık bu özel coşkunun: Sözlü geleneklerine hala bağlı olan Türkçe kültür, yazılı kültürde sosyo-kültürel dinamiklerle yeterince temas kuramadığından, öykü edebiyatımız hem gelenekçi hem de modern örnekleri içinde barındırıyor. Öykü, aslen, geleneksel olan ve adına hikâye denen biçimle modern olan ve adına öykü denen türlerin üst adı. Roman ve şiir gibi diğer modern evrensel edebiyat türlerine oranla Öykü, genellikle dillere, geleneklere ve kültürlere göre daha çok farklılık gözeten bir anlatı türü. Bu yüzden Türkçe topraklarında kendine özgü heterojen üretim ve yaratım imkanlarını kullandı bu tür. Dünya edebiyatı insanı; bilimden ve siyasetten çok önce keşfetti. Romanın kentsoylu kurumuna karşı öykü daha ayrıntıya, haneye, kişiye, ruha odakladı kalemini dünya edebiyatında. Tek başına öyküde yapıt yaşamını kuran yazarlar olabildiği gibi romancılığıyla yarışan öykücülükler